Już jedna trzecia ludzi cierpi na alergię. Ich liczba ciągle się powiększa. Alergia staje się poważną chorobą cywilizacyjną. Aby jej zapobiec, rodzice decydują się często na metodę hipoalergiczną, jednakże nie ma dowodów na skuteczność jej działania.
Istnieją głosy, że może w większym stopniu szkodzić niż pomagać. Wygląda na to, iż alergii należy się obawiać i odpowiednio z nią walczyć i to od najwcześniejszych lat, tak żeby zdławić ją w zarodku, o ile jest to możliwe. Pierwsze, co możemy zrobić, to jak najszybciej zdiagnozować jej początki u dziecka. Obawiają się zazwyczaj dość typowo.
Obserwujemy wtedy zaczerwienienia, zmiany na skórze. Zaczerwienienia występują bardzo często w kącikach oczu. Tego typu objawy łatwo rozpoznać, ponieważ ulegają nasilaniu w konkretnych okresach roku lub po przyjęciu danego pokarmu. Częste przeziębienia też mogą być oznaką alergii.
Dziecko kaszle i ma katar, a my nie mamy pojęcia, gdzie się tego nabawiło. To kolejny sygnał alarmowy. Poza tym częste kichanie, czyli próba obrony organizmu przed mylnie rozpoznanym wrogiem. Do tego dochodzi osłabienie, utrata apetytu, trudności z zasypianiem.
Zauważ, kiedy dokładnie pojawiają się objawy. Być może nasilają się po wyjściu na dwór albo podczas kontaktu ze zwierzętami. Dziwisz się, że dziecko płaczem reaguje na sam widok truskawek czy jajek? Organizm potrafi bronić się w ten sposób przed „niechcianymi” intruzami z zewnątrz. Silna alergia jest łatwa do zdiagnozowania podczas codziennej obserwacji naszej pociechy.
Trudniej bywa z jej lżejszymi odmianami, które mogą przybrać na sile dopiero w wieku dojrzałym. W każdym razie nie wolno nam bagatelizować żadnych objawów.